üçüncü dünya savaşı'nın ilk gecesiydi
insanlık genel olarak nasibini almamıştı
laktozsuz sütle hazırlattığım kahveme krema ekletmem gibi,
tutmuyordu hiçbir şey birbirini
edilgen fiiller kendi aralarında sevindiler
güneş tutulmuştu
-savaşın üzerinde boylu boyunca-
aynı benim gibi
gezegenler sanki kendiliğinden halledecekti her şeyi,
herkes sadece kendi yörüngesinde gezinmeseydi
dünyanın ortasında duruyordum öylece
-savaşın üzerinde boylu boyunca-
sanıyordum ki o döndükçe olacak bir şeyler
meğer gezegenler kendiliğinden halletmiyormuş hiçbir şeyi.
yerçekimine bile kızabilirdim
neden üzerindeki kuvveti,
bana doğru değil de gezegenin merkezineydi?
edilgen arzular duyuyordum
sevilmek gibi
sanıyorum ben de en az insanlık kadar
nasibimi almamıştım.
beni ancak laktozsuz sütle hazırlanmış kremalı kahve paklardı artık bu saatten sonra
kapitalizm çökmeye karar vermeden hemen önce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder