Belki de sorun kendime fazla inanmamdır.
Ya da daha doğru bir ifadeyle, bir yandan istersem her şeyi bir şekilde yapabileceğime delicesine inanırken, bir yandan da istesem de yapamayacağım şeyler olduğunu bilmek.
BİLMEK. İşte her şey bir kez daha aynı kapıya çıkıyor: Farkındalık. Buna sık sık takılıyorum, değil mi?
Gençliğinde Tolstoy'un da yaşamış olduğu şu olay mesela: Hayatın tüm kötülüklerin başı olduğunu, yaşamaktan daha kötü bir şey olamayacağını; yani başka bir deyişle, ölümün bu kötülükten kurtulmak için tek çare olduğunu düşünürken bile kendini öldüremeyeceğinin farkında olması. İŞTE BÜTÜN SORUN BU.
