03:34 a.m.
Düzene isyan edip güneşi bekleyenleri saymazsak, neredeyse bütün şehrin aynı anda yaptığı tek şey uyumak sanırım. Üçotuzdört. Çoğu insanın, şu anı uyumak için güzel zaman olarak düşünmesi... ne kötü. Çünkü bence uyumak için geceden daha kötü bir zaman olamaz. Evet, şu an 7. kattaki minik dairemizin camından ters bir şekilde sarkarken düşündüğüm şey tam olarak bu. Yastık koymama rağmen pencerenin pervazı belimi biraz acıtıyor gerçi ama olsun. Böyle yaptığımda, yani gökyüzünü karşıma aldığımda... Yıldızlar o kadar da uzak gelmiyor. Yine de elimi uzattığımda en yakınımdakine bile dokunamayacağımı bilmenin hüznü hep galip geliyor bir şekilde.
Burada bütün gece böyle sarkarak neyi bekliyorum, ben de bilmiyorum. Sanırım sadece gökyüzünün siyahtan laciverte, lacivertten açık mavi ve turuncu karışımına dönmesini izlemeyi seviyorum. Ve en azından günün yarısında şehre sırtımı dönüp yıldızlarla başbaşa kalabildiğim için biraz da mutlu oluyor olabilirim. Tamam, itiraf etmek gerekirse; dünyada, beni bundan daha fazla mutlu eden bir şey yok.
Yeryüzüne ait bir şeyin gökyüzüne aşık olması... ne ironik.
~
Bazen ben de bunu neden yaptığımı merak ediyorum... neden sadece birkaç cümle sürecek hayatlar yaratıp durduğumu gerçekten merak ediyorum.
Gariptir yaziya dalip gittim önce. Bitince de zor sıyrıldım içinden.
YanıtlaSil(:
YanıtlaSil