"I am very happy. So please hit me. I am very very happy. So please hurt me.
Ne garip, insanın unutamadığı/unutmak istemediği renkler oluşu. Ve ne garip, başkalarından kıskandığımız şarkılarımız. Üzerinde hiçbir hakkımız olmamasına rağmen sahiplendiğimiz... Ve sahiplendiğimiz onca insan. İçlerinden biri. Herkesi, her şeyi içine sığdırdığımız bir. Görüş alanımızdan çıkmasından korktuğumuz için kafamızı başka yöne çeviremediğimiz bir. Üzerine hayatımızı yatırdığımız bir. Ve tek kalacak olan bir. Çünkü unutmak istemediğimiz renkler hep ona ait ve belki de çoğunu ilk kez onda görmüşüz. Veya onda gördük diye sevmiş, unutamamışızdır. Çünkü başkalarından kıskandığımız şarkılardan, en sevdiklerimizden, bile onu kıskanmışızdır hep.
Birini.
Birini.
